بخشی از زندگینامه فروغ فرخزاد

فروغ در ديماه سال ۱۳۱۳ در محلۀ اميريۀ تهران پا به عرصۀ وجود نهاد پدرش محمد فرخ زاد يك نظامي سختگير بود و مادرش زني ساده و خوش باور. او فرزند چهارم يك خانوادۀ نه نفري بود
چهار برادر به نامهاي امير مسعود، مهرداد و فريدون و دو خواهر به نامهاي پوران و گلوريا
پس از اتمام دوران دبستان به دبيرستان خسروخاور رفت. در همين زمان تحت تاثير پدرش كه علاقمند به شعر و ادبيات بود. كم كم به شعر روي آورد. و ديري نپائيد كه خود نيز به سرودن پرداخت. خودش مي گويد كه ” در سيزده چهارده سالگي خيلي غزل مي ساختم ولي هيچگاه آنها را به چاپ نرساندم. ”
در سال ۱۳۲۹ در حالي كه ۱٦ سال بيشتر نداشت با نوۀ خالۀ مادرش پرويز شاپور كه ۱٥ سال از او بزرگتر بود ازدواج كرد. اين عشق و ازدواج ناگهاني بخاطر نياز فروغ به محبت و مهرباني بود. چيزي كه در خانۀ پدري نيافته بود. پس از پايان كلاس سوم دبيرستان به هنرستان بانوان مي رود و به آموختن خياطي و نقاشي مي پردازد. از ادامه تحصيلاتش اطلاعاتي در دست نيست.
مي گويند كه او تحصيلات را قبل از گرفتن ديپلم رها مي كند
اولين مجموعۀ شعر او به نام ” اسير ” در سال ۱۳۳۱ در سن ۱۷ سالگي منتشر مي گردد. كم و بيش اشعاري از او در مجلات به چاپ مي رسد.
با به چاپ رسيدن شعر ” گنه كردم گناهي پر ز لذت” در يكي از مجلات هياهوي عظيمي بپا مي شود و فروغ را بدكاره مي خوانند و از آن پس مورد نا مهرباني هاي فراوان قرار مي گيرد.
” گريزانم از اين مردم كه با من به ظاهر همدم و يكرنگ هستند
ولي در باطن از فرط حقارت به دامانم دو صد پيرانه بستند ”
در سال ۱۳۳۲ با شوهرش به اهواز مي رود. ديري نمي پايد كه اختلافات زناشوئي باعث برگشت فروغ به تهران مي شود
حتي تولد كاميار پسرشان نيز نمي تواند پايه هاي اين زندگي را محكم سازد. سرانجام فروغ در سال ۱۳۳٤ از شوهرش جدا مي شود
قانون فرزندش را از او مي گيرد. حتي حق ديدنش را. فروغ ۱٦ سال تمام و تا آخر عمرش هرگز فرزندش را نديد

برخی از اشعار ایشان در ادامه مطلب